Het NK slepen bestaat dit jaar uit twee lange weekenden. Volgend weekend is het tweede weekend, maar de afgelopen vrijdag en zaterdag gingen niet door vanwege te harde wind.
Rob in ‘t Groen heeft zaterdag ondanks deze harde wind een moment gevonden om te kunnen starten en heeft 80km kunnen vliegen.

Op deze eerste taakdag werd alles vraag gezet. Half 10 briefing, dus mijn wekker stond om 5:15 om na ontbijt en boterhammen smeren 280km te rijden naar de Aviaweg nr. 2 in Vledderveen (Stadskanaal).
Bij aankomst is het altijd leuk om bekende gezichten weer te zien om er een mooie dag van te maken.

Al snel was een briefing die door Adrie Bijsterbosch werd gehouden en konden we met een klein clupje (7 mastloze, 3 masttoestelen) alles gaan opbouwen. De taakcommissie onder leiding van Arne had al leuke uitdagende taak verzonnen. Dat zou 100km naar het zuiden worden met als goal een grote cirkel.
De veiligheidscommissie waar ik ook onderdeel van was, vond het een prima keuze.

Vanwege goede thermische verwachtingen starten we vroegst ooit denk ik zo. Al om 11:05 ging Coen Jansen achter de Dragonfly van Rinus de lucht in. Ik zou als 6de starten, dan kan ik lekker rustig aan doen dacht ik zo. De verwachting was dat het in de loop van de dag de bewolking zou gaan uitsmeren (geen zon meer zichtbaar op aardoppervlak. Al snel na mijn start zag ik dat naar het zuiden al volledig bewolkt was. Shit dacht, dan nog maar even een rondje extra thermiek pakken boven het vliegveld voordat ik weer al dan niet besluit te gaan. Ik kon echter geen thermiek meer vinden en stond toen met een nette landing weer op EHST.

Gijs zag ik ook landen vlak na mij. Ik dacht nog als gebbetje, die is het een beetje verleert, zo zijn eerste vlucht van het jaar, maar dat zal later uit het verhaal blijken dat het niet zo was.

Mijn 2de start had ik de VG er nog wat meer op staan van de vorige vlucht. Dat was niet zo handig, want ik had veel minder pitch gevoel in mijn bottombar waardoor het volgen van de Dragonfly wat lastiger was. Het was in ieder geval een ‘sporty’ sleep van Rinus. Eenmaal afgekoppeld zat ik meteen in een thermiekbel en kon ik naar 850 meter klimmen. Flink afgedreven al naar het zuiden zat ik voordat ik er erg in hand al te steken richting Musselkanaal. Ik zat al tegen mezelf te mopperen dat ik er weer ingetrapt was, maar het bleek allemaal niet zo erg. Aan de Noordkant van Musselkanaal zat een goede bel die me na heel veel rondjes thermieken naar 1300 meter bracht. Yes dacht ik, dat heb ik mooi voor elkaar.

De bewolking naar het zuiden was nog donkerder, maar ik besloot naar een volgende wolk te vliegen aan de windkant (NO). Die werkte en eenmaal redelijk op hoogte onder de zwarte wolk door naar de zuidkant, die ook nog werkte.
Daarna de koerslijn volgen en een beetje mikken op wat nog iets leek op een actieve wolk.
Deze en de volgende wolken werkte niet meer, dus stond ik na een lange glij naast de Zuid-Drentse Golfclub, wederom met een mooie landing.
Ik had zoiets van, wat had ik nu slimmer kunnen doen. Dagen later bedacht ik me 2 dingen:
– Meer op de steden en dorpen mikken, daar komt nog resitutiewarmte vrij en dus thermiek
– Later starten, want 45 minuten na mijn landing begon het weer een beetje zonnig te worden. Gijs zat dus in dat moment en wist de taak te volbrengen.

Via de app-groep gaf André Disselhorst al snel aan dat hij mij en zijn zoon Yan, die vlak bij mij stond, kwam ophalen. Dat was fijn dat het zo liep.
Ik was alweer snel terug op EHST. Na het bedanken van de Rinus en Adrie ging ik weer snel opweg naar Simonshaven zodat ik nog net op tijd was om de meiden naar bed te doen.
Vlucht 1
Vlucht 2
Taakuitslag