Er stond wat wind door het dal vanuit het Noorden. Er werd een taak naar het Zuiden uitgezet vlak voor de Griekse grens met een aantal keren zig-zaggen door het dal.

Ik was na de start aan het pielen om hoog te komen maar besloot op een gegeven moment toch te gaan steken naar het eerste keerpunt. Dit ging niet zo lekker, dus besloot ik verder naar het zuiden te vliegen. Vanaf laag weer geprobeerd naar boven te komen, maar echt hoog kwam ik niet.
De lead-gaggle kwam onder me door. Die zullen toch niet uitzakken, dacht ik nog, maar een paar minuten later zaten ze al weer hoog boven me. Uiteindelijk besloot ik toch maar het dal over te gaan steken, schuin tegen de best wel sterke wind in. Telkens vrij laag en dan toch weer een belletje met veel verzet. Bij de hoefijzer berg had ik weer vanaf 150 meter een bel, die me flink omhoog bracht. Snel het keerpunt gepakt en toen weer terug naar dezelfde plek en jawel hoor. Het ging weer hier omhoog, alleen niet zo goed als de vorige keer. Ik besloot dezelfde weg terug te vliegen omdat ik een delta daar heel goed zag draaien. Dat was dé domme beslissing van de dag, want niet veel later stond ik in een veld, samen met Andrew Hollidge, een Brit.
Aan de ene kant baalde ik, aan de andere kant was ik niet uitgezakt bij de startberg en had een stukje van de taak gevlogen. En voordeel was dat veel anderen al eerder waren uitgezakt.