Afgelopen woensdag was de voorspelling nog dat het in Stadskanaal beter zou zijn dan in Vlijmen, maar vrijdag veranderde dit en besloot ik naar de Buizerd te gaan. Snel had ik me ingeschreven om zodoende zo snel mogelijk de minimaal aantal personen te hebben zodat de lierdag door zou gaan.

Ik had voor het laatst gelierd aan het Sas in 2018, dus na bijna drie jaar zou ik weer eens gaan lieren. Dit kwam door mijn nieuwe harnas. Ik ben super tevreden over mijn Rotor Havanna Harnas, maar wat ze tot nu nog niet begrepen is waar lierlussen moeten komen. Deze zaten te laag (vanwege cartowing in de USA). Na hulp van Emiel Jansen op zijn Mooie tenten naaimachine zitten er vrij simpel nu lierlussen ter hoogte van mijn borstbeen, waar je lierrelease hoort te zitten.

De afgelopen jaren was ik wel een paar keer naar Vlijmen geweest, maar vanwege onzekerheid over plek van de lierlussen toen niet besloten te gaan lieren.
Nu met enige extra spanning was ik er helemaal klaar voor ook omdat de wind nu hard genoeg was om veilig te starten en te kunnen traplieren. Ik keek eerst even de kat uit de boom door andere starts te bekijken.
Van te voren had ik alles goed gevisualiseerd en na mijn start had ik zoiets van “heb je je daar druk over gemaakt”. Het voelde gewoon en gelukkig weer vertrouwd. Na een aantal trappen voelde ik aan het einde van een trap dat hier thermiek zat. Na het ontkoppelen zat ik iets van op hoogte blijven thermiek. Ik voelde dat het er zat, maar waar dan… zoeken.. zoeken…
De thermiek was lastig te vinden hierna en ik liet me door de wind en door de gedachten dat de thermiek bij het kanaal zat naar achteren afdrijven. Langzaam maar zeker werd de thermiek wat duidelijker en kon ik ter hoogte van de Bernardus Golf goede hoogte pakken.
Hierna was het een kwestie van de wolken volgen en daar kon ik op wolkenbasis komen. Ik had mijn doel voor de dag bereikt en zette na een lange glijvlucht om ons lierveld heen mijn delta op de grond met een mooie landing.
Na kort nog wat kletsen op het veld was ik weer bijtijds thuis om nog thuis met een gezin te eten.