Waar het afgelopen taken meestal niet liep of maar lastig, ging het vandaag redelijk goed.
Ik heb weliswaar beslissingsfouten gemaakt onderweg, maar deze werden niet altijd afgestraft met een landing.
De taak was wederom een flinke en ik moest als één van de laatste starten, wat niet handig is. Ach, ik heb er toch geen invloed op dus moet je het naast je laten en je concentreren op de dingen die je wel kunt veranderen.
Vlak na mijn start was het wel flink ploeteren om boven te blijven. Thermiekbellen, of eigenlijk blobjes, deden het even en dan weer niet. Ik merkte ook tijdens het vliegen dat mijn bochten naar links vrij lastig gingen en die naar rechts veel te makkelijk. Waarschijnlijk zat mijn compensating sprog touwtje ergens vast.
Uiteindelijk vond ik aan het einde van de ridge van Krusevo een verlossende bel en kon ik op pad.

Ik kwam natuurlijk vanzelf weer lager en durfde eigenlijk niet meer verder te vliegen en was al op zoek naar een geschikt landingsterrein. Hier kwam ik Joerg Bajewski tegen en samen pakte we weer een paar honderd meter en toen verder op avontuur. Nog steeds niet echt over gebied wat mij aanstaat, maar met z’n tweeën gaat dit beter. Nog geen kilometer later vlogen we een verlossende bel van 4,5ms in. Vanaf hier makkelijk het keerpunt en door naar het volgende keerpunt aan de overkant van het dal. Halverwege nog bij het hoefijzer (zo ziet die berg er uit) een beetje omhoog. Hierna ging ik direct naar het Oosten ipv over de heuvels. Dit was achteraf niet zo’n slimme beslissing, maar ik vond gelukkig genoeg thermiek om in de 20kmh tegenwind toch het keerpunt te halen.
Hierna ging ik wederom niet direct over de heuvels (toch was schik ervoor) naar het Westen.
Hier vond ik een matig belletje en besloot ik het wat noordelijker te zoeken. Dit laatste had ik niet moeten doen, want toen stond ik op de grond naast Emiel.
De retrieve zou er snel aan komen, dus hielp Emiel me met inpakken van mijn delta. Dit was trouwens voor het eerst ooit dat iemand dat doet. Dat komt omdat ik het gewoon altijd zelf wil doen. Maar Emiel heeft precies hetzelfde toestel, dus was het voor één keer wel ok.

Ik heb eindelijk lekker gevlogen in een vlucht die lekker lang duurde en veel beslissingen nodig had. Daar word ik beter van. Eigenlijk zou dit mijn minimum niveau moeten zijn, maar dat is helaas niet het geval. Het punt waar ik dacht dat ik zou staan deze wedstrijd haalde ik tot nu toe niet. Maar wellicht dat het vanaf nu wel goed gaat, want elke dag benader ik alsof het een echte nieuwe is.

Mijn vlucht op de DHV XC website.

taak 6 map Ingepakte delta met Emiel op de achtergrond