Van te voren weet je dat dingen niet zo zullen gaan als dat je graag wilt bij zo’n grote wedstrijd als het EK. Hiermee bedoel ik uitzakken of niet ver genoeg vliegen naar je eigen zin. Gisteren was een incident, maar vandaag was het gewoon kort door de bocht keihard uitzakken door mijn eigen stomme schuld, althans zo voelt het.
Vlak na de start deed de huisbel het niet echt, ik bleef wel redelijk op hoogte, maar dat werkte niet echt lekker. Ik zag Gijs richting Krusevo vliegen, dus ik erachter aan. Vol VG, lekker zuinig, erachteraan. Dat ging goed met een mooie vol VG glij. Araldo nog een stukje onder me. Eenmaal bij een kammetje was het pielen en draaien en nog eens pielen en draaien. Ik heb echt enorm mijn best gedaan hier, maar kwam alleen 20 meter hoger, maar verloor dit weer evengoed. Uiteindelijk vrij laag richting de landingsplek gevlogen en geland, weer met een mooie landing. Gijs, Emiel en Araldo zijn wel weg kunnen komen en ik dus niet.
Waarom lukt het dan niet vraag ik me af. Op de verkeerde plek gezocht (mwahhh een beetje), nieuwe gezinsituatie met een tweeling (beetje wel, maar tijdens het vliegen totaal niet), toestel niet in orde (alles voelt goed, staat goed afgesteld en ik heb met alle zorg de afgelopen tijd toestel en harnas afgesteld naar volle tevredenheid).
Kortom, het zal vast wel iets aan mij liggen, maar de omstandigheden werkte ook niet echt lekker mee.

Nu dus even flink balen, pijnlijk, maar terecht en dan laat ik het voordat de anderen hier weer in het hotel aankomen weer achter me en kijk met een frisse blik naar de dag van morgen.

Mijn vlucht op de DHV XC website.