De vliegconditities moesten vandaag beter zijn en gelukkig werd dit ook de waarheid.
Ik was mijn vliegschoenen vergeten, dus vlak voor de start heeft Renata mijn slippers ingetaped zodat er een soort van schoen ontstaat en ik ze niet kan verliezen voor of tijdens het vliegen.
Onze startlane was langzaam en als er naast ons ook nog eentje bij de start crashed, dan sta je wel even scherp om je eigen ding goed te doen en niet de negatieve gedachtes toe te laten.
Na mijn start zat ik even onder de ridge. Even zat ik te balen, niet weer, maar ik vond al snel een bel die me naar veilige hoogte bracht. Meteen weg van die K-*-T ridge met die Noorder-wind. Snel het gat over om daar een nieuwe bel te vinden. Ik zat onderaan een groepje en ondanks dat zij daar bleven en in een niets tot sink aan het draaien waren, ging ik daar niet in mee. Dan maar wat verder landinwaarts, welliswaar de stargate al in. Ik vond hier een mooie bel en moest 1.6km terugvliegen voor de stargate. Niet erg, want vlak voor me zat een groepje waar ik zo onderaan kon insteken en dat ging redelijk omhoog. Joost zat hier ook bij. Gijs was ik al eerder uit het oog verloren. Op de route naar KP1 was ik aan het steken toen ineens de bottombar flink omhoog kwam maar ik de vario niet goed hoorde omdat over de radio iets gezegd werd. Het was zo enorm dat ik de VG eraf haalde en meteen indraaide. Het was een vette +5ms. Ik was in 6 minuten van 2000 meter naar dik 3100 meter. Bij het eerste keerpunt zag ik allemaal bekenden goede piloten om me heen, Tom Weisenberg, Ollie Chitty… Hé dacht ik, ik zit er mooi bij. Hierna was keerpunt 2 ook snel gerond en ik bleef maar hoog zitten en thermiek was sterk.
Tot vlak na Planaltina op 25km voor goal bleef het goed gaan met sterke bellen en flink doorsteken. Vanaf dit punt ging ik een versnelling lager omdat ik persee goal wilde halen. Dit kostte wel tijd, want ik pakte ook de wat mindere bellen. Toen ik over een groot bos heen was zat ik weer in een prut belletje te draaien, maar even verderop zag ik een flinke gaggle draaien. Hier ging ik naartoe en sloot boven ze aan. Op 3000 meter ging ik op final glide naar goal. Ik merkte echter al snel dat de oversteek van het water dan spannend zou worden. Mijn glijgetal was 1/11, maar werd minder 1/11,5… 1/12. Wat te doen?
Op dat moment hoor ik op de radio Mario zeggen dat er even ten zuiden van de koerslijn vlakbij het water een vuurtje brand waar een goede thermiekbel zit. Ik ga er naartoe en het gaat inderdaad met +3m/s omhoog. Ik pakte een paar honderd meter en vervolgens ga ik mijn echte final glide doen met een vette lach op mijn gezicht. Laatste dag en dan eindigen op goal, hoeveel mooier wil je het hebben. Met een middelmatige landing zet ik mijn toestel op de Esplanada voor de laatste maal. Er stonden al aardig wat delta’s, maar na mij kwamen er ook nog heel veel. Kortom, nog een mooie uitslag ook.
De glimlach ging niet van mijn gezicht, lekker biertje erbij eindelijk en de sfeer op het landingsterrein was erg goed. Na het vliegen bleven we hangen en het was nog lang gezellig. Later op de avond voordat het uit de hand ging lopen ben ik met een Uber naar het appartement gegaan.

Mijn vlucht op de DHV XC website.