de vermoeidheid is er een klein beetje. Maar ik zorg goed voor mijn lichaam… goed eten, vitaminen, 8 uur slapen en geen alcohol.
Met een dosis wil om steeds een stukje beter te worden en daarmee verder te komen kwamen we aan op de startplek.
Na wat getreuzel bij de briefing kregen we een 120km taak uitgezet waarvan een km of 10 naar het Noorden over slecht landbaar terrein. Dit laatste kon wel opgevangen worden omdat je wel weer wat vindt, maar ik vond het wel kut.
Ik zat er aardig bij met de anderen, maar niet in de lead gaggle. Startgate en hoogte ging prima. Eerste keerpunt ook maar daarna zat ik toch wel een stukje onder de ridge en moest ik wat vinden. Gelukkig vonden we dat met een groepje of 10 piloten. Hierna ging het redelijk tot aan de waterval. Vanaf hier gingen veel piloten een Oostelijkere koers omdat dit beter past bij het 2de keerpunt. Ik koos weg te gaan van de ridge ter hoogte van de waterval en knalde zo een goede bel in naar 3000 meter. Vanaf hier ging het vrij makkelijk naar het 2de en 3de keerpunt. Vlak voor de stad en bij het bos kwam ik met een groepje wat lager aan. Hier was het even zoeken maar uiteindelijk had ik een bel die me daarna over de stad bracht. Ik zag Corinna op dezelfde hoogte en de bel werd zwakker maar niemand van dit groepje die ging. Uiteindelijk ging er iemand en ik er rustig achteraan maar ik vloog sneller en lag weer op kop… verdorrie dacht ik, zitten ze weer mijn bordje leeg te eten. Maar na een kilometer ofzo zaten ze meer westelijk. Logisch want ik had verkeerd gekeken op mijn gps en vloog recht op het keerpunt af ipv naar de rand van 2km. Dat kwam achteraf mooi uit want ik vloog zo een nog redelijke thermiekbel in. Na deze bel naar de plek waar je je laatste bel pakt voor final glide. Met moeite kwam ik op 2350 meter en 1km voor de zendmast en ging op final glide. Ik wilde deze keer wel wat hoger uitkomen. Mijn benodigde glijhoek werd steeds minder (1 op 9.5 naar de cirkel en 1 op 11.5 naar goal) dat is goed maar ik durfde het toch niet aan. Ik vloog richting het veld waar Harrison eerder was geland dat ligt vlak aan het water en ondanks een paar bomen goed te landen. Uiteindelijk toen ik lager kwam bleken er ook nog struiken te staan. Shit dacht ik en ik zal hem hier toch neer moeten zetten.
Het werd een slalom landing om bomen en struiken en met een buikschuiver lag ik op de grond. Toen ik uitgehaakt was en keek waar ik stond vroeg ik mezelf af hoe ik dit gedaan had. Zo’n spannende landing had ik nog nooit gehad.
Ik was vandaag 2de Nederlander en 80ste in de uitslag. Ongelooflijk dat ik de ballen uit mijn broek vlieg en dan maar 383 punten krijg.

Mijn vlucht op de DHV XC website.