De dag van taak 3 besloot ik om niet te gaan vliegen. Bovenop de berg vond ik teveel wind staan. Het merendeel van de piloten besloot wel te gaan vliegen en kwamen allemaal tussen de flinke gusts goed van de berg af. Vanwege de wind kwam men echter niet zo ver. De winnaar van de dag vloog 32 van de 81km.
‘s Avonds en de volgende dag hoorde ik de verhalen, het viel wel mee schijnbaar. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant liever 100 keer zo dan 1 keer verkeerd gekozen.
De dag erop stonden we met z’n allen op de berg weg te waaien. Er werd geen taak uitgezet en het merendeel van de piloten ging dan ook onverrichte zaken weer terug naar beneden. Er waren een stuk of 10 piloten die wel gingen vliegen. Die hebben lekker gevlogen. Ik ging niet vliegen, mij te link.
‘s Avonds was het presentation-dinner. Enorm gezellig met alle piloten, vele verhalen, veel gelachen en de volgende dag zouden we eigenlijk weer verder gaan richting Mount Kosciuszko. Ik zou het afsluiten van de week in Corryong zo matig vinden dat we nog een dag langer zijn gebleven omdat het goed vliegweer zou worden.
Gelukkig was onze kamer bij Marita nog niet bezet anders was het nog lastig geworden.
Deze dag heb ik nog een krappe twee uur gevlogen. Lekker op mijn gemakkie een rondje rond Mount MittaMatite.
De volgende dag hebben we alsnog een flinke wandeling gedaan naar Mount Kosciuszko. Een erg leuke wandeling naar de hoogste berg van Australië.
Geen gebruiker reactie op dit bericht
Geef een reactie.....