De taak van vandaag was een dogleg van 144km, eerst naar het Oosten en toen naar het Noorden om vervolgens nog een stukje recht tegen de wind in naar het Westen te gaan.
Ik zat er mooi bij voor de start op 2300 meter, de wolkenbasis, althans, 5 minuten voor de start. Alles kakte en zo zat ik ineens 500 meter lager. Wat te doen? Ik besloot op 1800 meter er gewoon voor te gaan, ik zou wel weer wat tegen komen op de route. Dat klopte ook wel, maar ik had weinig andere delta’s in de buurt, waar ik mee kon optrekken. Na een paar belletjes zag het ernaar uit dat ik moest landen, maar met mijn harnas al open geritst, wist ik toch weer naar boven te klimmen. Op 2300 meter ging ik over de bossen heen en verwachte wel wat te vinden. Dat deed ik ook, maar ik kon de echte kern van de bel niet vinden. Ik besloot verder te gaan richting het keerpunt en daar op de overgang tussen groene en kalen velden wat te vinden, maar dat zat er niet. Boven het keerpunt, een dorpje, kon ik nog wat heen- en weer soaren en het keerpunt terloop pakken, maar ik stond vervolgens op de grond.
Mijn landing was prima, maar bij de eerste stap verzwikte ik mijn voet, waarschijnlijk door een stuk ongelijke grond. Ik gaf over de Whatsapp aan dat ik wel ijs kon gebruiken om de zwelling tegen te gaan.
Nog geen drie kwartier laten komen Anne-Marie en Emiel aan met de auto. Emiel stapt uit met een grote smile op zijn gezucht. hij heeft ijs én een sixpack bier 🙂
We hadden nog tijd over om het rustig aan te doen en zo zaten we op de grond met Josh, een local, om nog gezellig wat te kletsen.
Wij waren bijtijds in Forbes. De andere auto een uur later en zo was er op 1 januari nog de lokale Chinees open om nog een hapje te eten.

Mijn vlucht op de DHV-XC website.