Na vier dagen van niet vliegen vanwege harde NoordFöhn, konden we er eindelijk vanuit gaan dat er gevlogen kon gaan worden. De afgelopen dagen was de stemming prima, hebben we diverse leuke dingen gedaan zoals Segway rijden, rodelen en midgetgolfen, maar we zijn hier om te deltavliegen! Ongeveer de helft van de piloten was al afgehaakt en richting Nederland gereden.

De dag begon zonnig en ook op de Emberger Alm zag het er nog zonnig uit. Maar op het moment dat er een taak gezet was, waren er nog een paar plekjes zonneschijn in het dal over. Winddummy Ben had een mooie vlucht, maar gaf geen bevestiging dat er thermiek zou zijn.
Voordat het echt niet meer vliegbaar zou zijn vanwege wind of regen gingen er piloten van start. De meesten zakten uit, maar Paul en Arne konden boven blijven. Eenmaal op weg richting KP1, wisten we niet waar ze waren. Gijs zagen we laag in het dal in de richting van het keerpunt.
Toen ik wilde starten, heb ik eerst bij het draaien van mijn vleugel Coen zijn vleugel licht beschadigd, op moment van dit schrijven baal ik hier nog steeds van. Mijn tip ging langs zijn bovenzeil en heeft een aantal draden losgemaakt van het doek. Dit valt nog wel te repareren denk ik, maar handig was het zeker niet…kakakakak !!
Ik moest eerst nog een kwartier wachten om te starten omdat de wind langs de berg waaide. Na mijn start wist ik al snel een bel te pakken en draaide ik naar wolkenbasis op 2600m. Ik begreep er niet veel van waarom dit mij nu wel lukte terwijl de lucht helemaal bewolkt was. Ik vond het ook wel een beetje eng. Normaal ga ik namelijk na omhoog te zijn gethermiekt naar de zijkant van de wolk zodat je er altijd uit komt. Maar nu ging dit niet. Dan maar iets eerder onder de wolk vertrekken richting KP1. Op de volgende ridge waar een vuurtje op de grond brandde, kon ik weer naar wolkenbasis, om daarna terwijl ik zelfs nog stak extra hoogte te winnen. Na KP1 gerond te hebben, vond ik het allemaal erg spannend. Het leek net of het overal omhoog ging. Ik ging wat verder van de berg af vliegen. Onderweg naar KP2 wist ik bij de startplek nog iets van themriek te pakken. Maar inmiddels had ik ook al zoveel turbulentie gehad dat ik het wel prima vond. Na KP2 weer laag over de camping gevlogen en niet zoals anders, op de camping landen, immers: Taak is taak. Even later stond ik aan de grond.
Terwijl ik aan het afbouwen was zag ik nog één delta laag over mij heen komen, dat zou er dan om spannen. Het bleek later Nils te zijn, die 1km verder heeft gevlogen deze dag. Dagwinnaar was Gijs, die ondanks laag gezeten te hebben voorbij KP1, zich vanaf 300m hoogte omhoog heeft gewerkt en de taak 5km verder dan ik heeft gevlogen.
Ik heb een mooi resultaat gehaald deze dag, nr. 3 en NK berg overall 9de, 5de Nederlander. Hier kan ik blij mee zijn.
Achteraf zat ik te beredeneren dat ik zo kort in punten op de mannen voor mij zit dat als, als, als. Dan komt er nog een mooie zin: vaak ben je te bang!

Mijn vlucht op de DHV XC website.