Op woensdag kregen we te horen dat we naar Hinterweiler gaan.
De zaterdag heb ik aan mij voorbij laten gaan, 15kn wind aan de grond en 30kn op wolkenbasis, dat is geen vliegweer.
Op zondagochtend vroeg vertrekken we naar Hinterweiler, even een dagje heen en weer want zondag is wel vliegbaar.
Als het goed is ben ik ergens tussen 13:00 en 17:00 te volgen (op zondag) via livetrack24.com of via SPOT.

Poeh hé, zondag ochtend ging om 5 uur de wekker en om 6 uur zaten we in de auto. We reden er 3:45 over, gelukkig konden we het rijden afwisselen.
Het is altijd leuk om naar een nieuwe stek te gaan. Hinterweiler kon ik alleen van naam, ik had geen idee wat te verwachten. In het Eiffel landschap reden we het laatste stukje een heuvel op en daar lag een strak gemaaide grasbaan met een loods en een schaftkeet. In de laatste had de organisatie een flink ontbijt klaar gezet en wij konden een lekker bakkie koffie en thee nemen. Allemaal nieuwe namen en gezichten en allemaal enthousiast, da’s fijn!
De wind van de dag ervoor was nog niet helemaal weg. De wind was nog wel redelijk aanwezig en het wolkendek zat dicht. Bij de briefing kregen we een taak van 92km.
Hierna was het ‘hangwaiting’ tot er zon kwam. In het Westen was het blauw, maar als deze zone bij ons kwam, dan spreidde het zich uit. Uiteindelijk ging de eersten rond 2 uur de lucht in, maar die waren al snel terug. Om 3 uur gingen Mario en Jochen als eersten en dat bleek achteraf ook het beste moment te zijn.
Ik ging zo’n 40 minuten later de lucht in, toen was het ook gewoon goed te vliegen. Ik vloog met Rinus nog door een vette bel heen, maar ik bleef gewoon aan de sleep zitten, elke hoogte is mooi meegenomen. Na het ontkoppelen had ik op de plek van de vette bel een mager belletje. Het bracht me wel hoger, maar niet snel. Een stukje verder zag ik Coen en Tanno draaien. Na een aantal rondjes zag ik dat ze harder omhoog gingen dan dat ik ging. Ik ging er snel naartoe en idd, het ging hier beter. Nadat ik echt niet meer hoger kon komen, ben ik gaan steken, maar waarnaartoe? iets Oostelijk van de koerslijn was de enige plek waar de zon erop stond. Eenmaal daar aangekomen ging het met gemiddeld 2 m/s omhoog. Tot aan de Nürnbergring had ik een goede glijlijn, maar aldaar had ik moeite de bel te pakken. Deze moest er wel zitten want ik zag Tanno hoog boven me zitten. Uiteindelijk had ik hem ook te pakken en was ik terug op wolkenbasis. Boven de Nürnburgring zag ik de race auto’s hard onder me door rijden en ik hoorde zelfs het lawaai van de motoren. Erg veel tijd had ik niet om van dit geinige uitzicht te genieten, snel verder met steken op de koerslijn. Ik verwachte bij het stuk met bos/heuvels/zon wel weer omhoog te komen. Eenmaal daar aangekomen ging het ook meteen lekker omhoog, maar hierna was het ook weg. Ik heb nog een tijd hier gezocht, maar ik kon niets vinden. Ik durde ook niet dit bos over, omdat ik geen goede landingsmogelijkheden verderop zag (zie foto). Ik besloot maar terug te vliegen naar de plek waar ik enkele minuten eerder Coen had zien landen. Met een nulwind landing stond ik netjes op mijn voeten.
Anne-Marie en Cornelia kwamen een uurte later ons ophalen met de nieuwe camper, relaxed !
Achteraf jammer dat ik met de hoogte die ik nog had niet verder langs de bergen ben gaan zoeken, maar zoveel hoogte had ik nu ook weer niet over om een geschikt veld te vinden om te landen.
Op het vliegveld nog even de resultaten van andere besproken en daarna nog een hapjes eten in Neroth, waarna we om 00:45 thuis waren.
Dat was weer een geslaagde dag !

Mijn vlucht op de DHV XC website.
Uitslag taak 3.

Foto’s door Anne-Marie: