Het vliegweer is net zoals het BBQ-weer en het wandelweer van Piet Paulusma. Niet echt wat het moet zijn dus!
Maar toch hou je het weer in de gaten en zo zou het er vrijdag best goed, misschien zelfs heel erg goed uitzien in het Noord Oosten van Nederland.
Rinus, de Dragonfly piloot op Stadskanaal, had zijn schema voor donderdag t/m zondag al helemaal rood gemaakt in het begin van de week. Maar op donderdag was het ineens groen voor vrijdag, op aanvraag betekent dat. Dat biedt mogelijkheden! Na contact met Rinus en Araldo ging op vrijdag ochtend om 6 uur de wekker. Nog even de laatste weerberichten bekijken (Teletekst 707, RASP en XC-Skies) en het werd een go-go-go.
Om half 8 zat ik in de auto. Eerst heb ik Anne-Marie nog even afgezet in Utrecht, die had daar cursus. Onderweg veel bewolking gehad en buien, maar naarmate ik dichter naar het Noord-Oosten kwam, werden de wolken mooie Cumulus en was er zon.
Eenmaal tegen elf uur in Stadskanaal waren Coen en Araldo er al en Martin reed vlak achter me. Coen had een taak uitgezet van ongeveer 90km. Eerst voorbij Papenburg in Duitsland en dan naar Dankern (nabij Haren) en dan weer terug naar Stadskanaal. Het opbouwen ging vlot en van de vier ging ik als laatste omhoog met een heerlijke relaxte sleep van Rinus. Eenmaal afgekoppeld zat er wel wat thermiek maar het steeg niet hard door. Toen ik pas op 700 meter zat begon het wat harder te gaan en zat ik snel op wolkenbasis met Araldo en Martin. Martin besloot weer terug te gaan naar het vliegveld om nog wat af te stellen. Araldo en ik gingen op pad. Stukje glijden en weer thermieken. Dit ging een aantal keren zo goed, totdat ik Araldo kwijt was. Ik had voorbij Vlagtwedde een klein belletje gevonden, maar ik zag naar het Noorden dat Araldo een betere bel had, ik besloot iets terug te vliegen en ging daar weer terug naar wolkenbasis. Terwijl ik aan het klimmen was zag ik Araldo schuin onder me door verder richting het keerpunt steken. Voor me lag een groot schaduwgebied, maar ik besloot er toch onderdoor te gaan, want ik verwachte dat het wel zou werken. Dit deed het dus niet en zo stond ik een paar kilometer over de Duits-Nederlandse grens aan de grond.
Voor de retrieve hadden we gezegd dat wie op het veld zou landen de andere zou ophalen, maar dat zou nog wel even kunnen duren. Ik besloot Rinus te bellen en die kwam me ophalen, geweldig. Wat dat betreft ben ik hierin al verwend, want vaak is Anne-Marie mee en komt me dan ophalen. Hulde aan alle ‘golden retrievers’ !
Nadat ik op het dak van Rinus zijn bus lag, zijn we Araldo gaan ophalen. Hij was een stukje verder geland aan de rand van het ydilische Jipsinghuizen. Hij vertelde dat hij na de steek schuin onder mij door geen lift vond en alleen maar schaduw zag en weer terug naar dezelfde bel was gevlogen. Dat was bij mij niet opgekomen om te doen, want ik had de verwachting onder de wolk of vlak erachter thermiek te vinden. Ik was bezig om de taak te ronden en wilde niet teveel tijd verspelen.
Terug op het vliegveld (EHST) was Coen net geland, hij had het eerste keerpunt afgesneden, maar had voor de rest de uitgezette taak gevlogen, geweldig !!
Martin had twee vluchten gemaakt en was vooral aan het testen geweest met de afstellingen van zijn nieuwe toestel.

En zo was de vrijdag ineens een cadeautje, mooi weer, goed vliegweer, lekker gevlogen en een relaxte sleep en snelle retrieve.
Dat is die drie uur heen en drie uur terug met de auto meer dan waard. En nu ook weer, wat is het toch mooi om boven eigen land te vliegen. Hieronder staan een aantal van de 2996 foto’s die mijn GoPro had gemaakt.

Mijn vlucht op de DHV XC website.
Mijn vlucht op de livetrack24.com (Testen van livetracking kastjes voor de KNVvL)