Afgelopen Pinksterweekend was de Knoalcup in Stadskanaal. Wij zijn er op vrijdag al naartoe gereden zodat we op zaterdag niet heel vroeg deze reis dienen te maken.
We kwam rond 1 uur aan, net te laat om nog te vliegen, want het trok dicht. Dat was wel jammer, want Martin, Rob en Coen hebben ongeveer 45km kunnen vliegen.
We hadden toen wel alle tijd om onze tent en onze nieuwe Event Shelter op te bouwen. Dat stond leuk bij elkaar toen het stond 🙂

Tijdens de briefing van zaterdag ochtend werd er bij de loting bepaald dat ik als één van de laatste zou starten. Daar was ik niet zo heel gelukkig mee, maar ach, de Knoalcup is een gemoedelijke wedstrijd, dus geen stress. Eenmaal bij het opbouw grasveld bleek er toch al aardig wat wind te staan en nog cross ook. Ik besloot wel op te bouwen, maar had een voorgevoel. Er was inmiddels een taak van 25km uitgezet. De eerste die werden opgesleept door Rinus en Desiree gingen toch wel vrij bonkig de lucht in, dat zag er niet echt lekker uit. Voor mij startte Hadewych. Dit zag er heel onrustig uit en aangezien ik de sleepkwaliteiten van Hadewych toch goed inschat besloot ik om op dat moment niet te starten, veiligheid voor alles. Even later was ik al begonnen met het uit elkaar halen van mijn delta, toen het weer toch een beetje minder slecht werd. Ik zette hem vervolgens weer in elkaar, maar ik bleef twijfelen. Eén belangrijk punt bij het deltavliegen is, bij twijfel niet vliegen. Ik pakte dus definitief in, wat wel balen was, want ik had enorme zin om te vliegen. Dat het weer even opknapte kwam omdat een sterk front aanstaande was en de lucht schoon trok ver voor zich uit. De bui die vervolgens 2 uur later overkwam was gigantisch en ging gepaard met hagelstenen en felle windstoten. Onze nieuwe event shelter heeft het wel overleefd gelukkig.

De zondag zag er goed uit, maar met de loting was ik nog onfortuinlijker want ik werd als laatste geloot, dus 18de. Dat betekent dus dat ik ruim 2 uur moet wachten. Maar ik had inmiddels al wat bedacht om toch op tijd te kunnen starten. Dus snel opbouwen, alles in gereedheid brengen en afwachten of mijn kans ook daadwerkelijk kwam. De eerste die mocht starten was Rob in ‘t Groen, dus al ruim voor de startwindow van 12:00 omhoog werd gesleept. De twee piloten die daarna kwamen stonden nog niet gereed, waar ik al zo’n vermoeden van had, dus ik wist snel de aandacht van Rinus te trekken en ik kon daarna worden opgesleept. De sleep ging heerlijk strak en ik werd op 450 meter afgezet in een bel. Meteen wist ik wat hoogte te pakken, maar de bel hielt op en ik kon hem niet meer vinden. Dan terug vliegen in de lijn van de thermiek en nog steeds vond ik niets. De bosrand Noordelijk van het veld gaf ook niets. Ook Rob kon niets vinden en zat onder mij te draaien in een nulletje. Uiteindelijk heb ik alles geprobeerd, maar stond ik met een mooie strakke landing weer op EHST (vliegveld Stadskanaal).
Na mijn landing bleven sommige boven, maar ook kwamen er toch een hoop weer naar beneden. Naarmate de dag vorderde bleven er steeds meer weg. Uiteindelijk was ik ook weer aan de beurt. Een mooie sleep achter Desiree resulteerde in een prachtige glijvlucht en ik stond wederom weer netjes op de grond na een krap kwartiertje. Hier baalde ik dus stevig van.
Weer later de derde sleep van de dag. De sleep ging prima en ik werd op 550 meter afgezet in een prachtige bel die mij hoger en hoger bracht. Op 1000 meter was ik hem even kwijt en besloot ik om meteen te gaan steken richting het eerste keerpunt. Achteraf niet zo’n hele slimme keuze want de wolkenbasis lag op ongeveer 1500 meter en de wolk waaronder ik zat ging opwaards richting het eerste keerpunt. Ik ging in ieder geval als een speer richting het eerst keerpunt bij Vlagtwedde, waar ik op 300 meter aankwam. Ik had de hoop om bij dit dorp nieuwe thermiek te vinden, maar er zat niets. Dan maar richting het 2de keerpunt steken. In de hoop nog iets te vinden vloog ik langs een bosrand, maar hier vond ik ook niets. Eenmaal op tophoogte van de bosrand tegen de wind in gedraaid en geland. Hmmmm…. meteen had ik al een vreemd gevoel, wat heb ik in godsnaam gedaan?! Waarom ben ik niet langer in die ene bel gebleven? Ik blijf maar tegen dezelfde problemen oplopen en dat is mijn ongeduldigheid, dit moet nu definitief stoppen !!
Voordat ik ging afbouwen heb ik aan Anne-Marie doorgegeven waar ik stond en ze was zo bij me. Ik moet alleen wel een TomTom oid aanschaffen, want de omschrijvingen die ik nu moet geven leidde er een keer toe dat Anne-Marie me niet kan vinden.
Terug op EHST hebben we gezellig nog wat gedronken met Harm&Annet die er ook waren. Ik had even de tijd om het weer voor 2de pinksterdag te checken en het bleek geen best weer te worden. We besloten om op tijd richting huis te rijden en er geen nachtwerk van te maken.
Uiteindelijk ben ik 12de van de 18 piloten geworden.

Mijn vlucht op de DHV XC website.
Foto’s op de website van Rinus.