Gisteren was de eerste dag dat er weer gelierd werd bij de Buizerd en dit was meteen ook de eerste keer van het jaar dat ik weer ging vliegen.
Ik heb het een niet zo’n prettige dag gevonden, hieronder een beschrijving wat vooraf ging, de dag zelf en mijn conclusies.
Het delen van dit soort dingen is niet echt gebruikelijk, maar ik wil wel voorkomen dat dit een blog is die er alleen maar over gaat hoe hoog, ver en fantastisch het is.

Al sinds begin oktober heb ik niet meer gevlogen. Het enige alternatief in de wintermaanden is soaren, maar dat is momenteel niet mijn ding. Vroeger vond ik het heel erg leuk, nu zie ik het net als een wielrenner die bij heel slecht weer op rollerband moet trainen. Ik vraag me af hoe dat komt? ik durf voorzichtig te zeggen omdat ik het overland vliegen gewoon zoveel leuker vind dat ik het soaren maar laat zitten.
Ik wil alleen vanaf komend herfst/winter seizoen nu wel weer vaker gaan soaren, want mijn vliegtechniek zakt anders te ver weg (later hier meer over).

Vrijdag werd er flink wind voorspelt voor zaterdag en uiteindelijk was het zaterdag best winderig, maar niet zo veel als voorspelt. Wel moesten we ivm het nieuw ingezaaide gras een strook ‘oud’ gras gebruiken, waardoor we met enigszins cross wind moesten starten.
Ik had een nieuw headset zodat ik nu eindelijk eens wel met werkend geluid ging lieren. Daar was ik dan heel erg te spreken over, daar dit setje zeer prijzig was.
Maar alles van start tot landing daar zaten wel fouten in.
De start zelf, het meelopen dus, dat ging prima. Rennen tot je benen ervan af vallen en dan gaan liggen, maar dan zakte ik nog wat met mijn delta tot enkele 10tallen centimeters boven het gras, niet ideaal dus (later bleek dat de motor van de lier vermogen mist, wellicht dat dit een oorzaak was). Dan overschakelen naar het tweede lijntje (anders drukt de lierkabel op de bottombar). Daar heb ik altijd aan het begin van het seizoen problemen mee, maar nu was het echt drama. Ik kreeg de karabiner nog geen eens op de ring, laat staan dat ik op een fatsoenlijke manier kon overschakelen.
Beide keren zat ik zo te pielen, omdat het me niet lukte het toestel recht te houden, dat ik met mijn release op de bottombar kwam en daardoor automatisch afkoppelde.
Snel een rondje om weer normaal te landen, de eerste keer kwam ik in wat turbulentie terecht waardoor ik op mijn buik moest landen (zuchtttt) en de tweede keer had ik het moment van overpakken naar de uprights zo vroeg gedaan dat de controle van de delta veel minder was en het geen mooie landing was. De tweede keer ben ik dan ook naast de lier geland, want ik had het helemaal gehad met die rotwind, mijn toestel, mijn techniek. Ik baalde dus gewoon.
Ik was ook niet de enige waar het wat minder ging als anders. Ik heb veel piloten zien worstelen met het tweede lijntje en ook sommige landingen waren niet wat het zou moeten zijn.

Dit jaar staat in het teken van veel wedstrijden vliegen en veel plezier hebben in de lucht en met de andere piloten, maar gisteren was dat niet het geval. Over een ruime maand staat het Duits Open al op het programma en als ik als een natte krant vlieg zoals gisteren, dan ga ik dat dus mooi niet doen, al is het alleen maar voor de veiligheid.
Maar elke negatieve ervaring is weer een uitdaging voor de toekomst, dus wat ga ik de volgende keer anders doen:
– Lieren tegen de wind in en niet cross (dus hopelijk mogen we van de boer volgende week wel op het net ingemaaide grasland)
– Net voor het overschakelen mijn linker hand meer naar binnen zetten en proberen mijn bottom bar wat omhoog te tillen, zodoende valt het toestel minder makkelijk naar links (tip van Martin)
– Het tweede lijntje langer maken zodat ik meer ruimte heb
– De karabiner van het tweede lijntje proberen met mijn duim al open te zetten tijdens het overschakelen. (tweede lijntjes waren nieuw en Karabiners waren kleiner)
– Tijdens de landing de procedures te volgen zodat ik weer op hoogte aan mijn final begin
– Met veel snelheid mijn final doen. Overpakken op het moment dat de bottombar niet meer omhoog komt.
– Komende winterperiodes meer soaren (of naar een warm land waar wel weer overland gevlogen kan worden… Pre WK januari 2012 in Australië misschien??)
– Komende week een proefopstelling maken om het overschakelen met het tweede lijntje te oefenen.

Vooral belangrijk is de procedures beter in mijn kop te hebben en niet slordig te worden op het moment dat het niet gaat zoals ik wil.