Nico zat proefwerken na te kijken in de achtertuin op het moment dat ik belde dat de wind inmiddels hard genoeg was. Dit had Nico de dag ervoor al op Deltachat had gemeld.
Nog een uurtje heb ik nodig en daarna kan ik weg zei Nico. In dat uurtje heb ik mijn boterhammetjes gegeten en mijn vleugel op mijn dak gelegd en om 13:15 reed ik richting de Brouwersdam.
Het was alweer even geleden en natuurlijk miste ik, na een mooie rit door Zeeland, daardoor de afslag, die immers al op de dam zelf zit.
Nico was net gearriveerd en had zijn toestel uitgepakt op het toch kleine plekje dat je maar hebt. Nadat Nico in de lucht hing heb ik mijn Mambo opgebouwd die ik voor de verandering maar eens gebruik hier omdat de Laminar vrij moeilijk op te bouwen is hier. De wind was lekker stevig wat te voelen was, maar ook door de schuimkoppen op de golven.

Er waren een drietal kite-surfers bezig in de branding en een beetje op rechts (Oostelijk) waren de mensen van ‘concert at the sea’ bezig met het opbouwen van dit evenement.
Nico lande na een half uur en hielp mij hierna de lucht in. Meteen ging het goed omhoog en koos ik ervoor om achter de strandtent heen te vliegen.
In de loop van het uur dat ik vloog ging de wind alleen maar harder blazen en ik gok dat deze zo rond de 11 m/s was. Ik had daardoor alle mogelijkheid om mijn delta flink op zijn kant te zetten en ook te proberen helemaal stil te hangen in de lucht. Dit laatste lukte aardig, want ik kon Nico die lag te zonnen op het strand lekker in de schaduw houden.
Het duin richting Renesse veranderd na ongeveer 1 km vliegen richting het Westen. Er komt daar een duidelijke voorduin en een achterduin die ver naar achteren ligt. Ik heb ervoor gekozen om deze kant niet op te gaan, omdat ik geen zin had om mogelijkerwijs uit te zakken en daardoor te lopen zoals een paar weken geleden.

Het heen en weer vliegen langs het duin was deze dag qwa uitzicht op de zonnende vrouwen op het strand ook duBBel 😉 en dwars waard.
Na het uur vliegen viel het me op dat het naar beneden komen nog vrij moelijk was. Ik moest in ieder geval flink ss-en voordat ik zeker was dat ik geen natte voeten ging halen.
Na mijn landing naast de strandtent heb ik Nico, die inmiddels weer opgebouwd was op de startplek, geholpen om weer te starten. Nico stond op de startplek klaar met z’n linkervleugel achter een bosje. Bij het wegstarten had deze linker vleugel minder draagkracht als de rechter. Gevolg was dat Nico meteen in een linker bocht kwam en over het duin werd gezet. Gelukkig wist hij zonder in een rotor te komen onder aan het duin te komen zonder kleerscheuren.
Ondertussen was ik mijn vario die ik in mijn broekzak had zitten verloren door het rennen naar Nico. Na lang zoeken vond ik hem weer bij mijn toestel op het strand. Ik vermoed dat iemand hem gevonden heeft en hem bij mijn toestel heeft gelegd…. pfff weer 1000 euro’s bespaard. Kortom, ze bestaan, mensen die eerlijk zijn!

Na het opruimen van onze spullen hebben we nog wel even lekker een koud biertje gedronken op het terras met een paar lekkere happies erbij.