Afgelopen zondag was zo’n dag die eruit zag of deze perfect zou worden, maar uiteindelijk een slappe dag was.

‘s Morgens vroeg klonk het goed, slechts 6 mensen hadden zich opgegeven voor deze dag. Maar een uur nadat ik op het terrein was aangekomen, bleek het dubbele aantal aanwezig te zijn. Beetje jammer, want als je dit van te voren wist, zouden er mensen kunnen zijn die anders besluiten. Of er zouden teveel mensen kunnen komen, waardoor sommige dan niet komen vanwege de drukte. Aan de andere kant, als dit een trend is om je niet aan te melden voor een dag, loop je de kans dat een super dag niet doorgaat omdat er zich niet genoeg mensen aanmelden.
Op het terrein zelf heerste verdeeldheid over vanuit welke hoek er gelierd moest gaan worden. Z-ZW-W, wat doet de bovenwind, oppassen voor de rotor van de boerderij en zorgen dat je niet in de breedte van het terrein liert, wat slechts een meter of 200 is.

De eerste mensen die aan de lier hingen, kwamen met de eerste trap zo rond de 100 meter… het houdt niet over, want normaal zit je al tegen de 200 aan. Dan terugvliegen voor de volgende trap en met minimale hoogte voor je tweede trap gaan. Om een uur of drie waren er vier liervluchten geweest. Een groot gedeelte van de aanwezige piloten ging zijn spullen pakken en naar huis. Deze dag ging het niet worden. Hierna ging juist de wind weer iets aantrekken, waardoor ik ook zoiets had van… ik ga geen 110 km heen en weer 110 km terug rijden voor Jan met de korte achternaam… ik ga de lucht in. Ingehangen en gechecked sta ik klaar voor de start. De wind staat iets cross… ik twijfel licht, maar Frank geeft aan dat dit kan…. dat is toch ook zo… ik vertrek… overschakelen doe ik meer gestructureerd, waardoor het langer duurt…. boven de lier de spanning van de kabel en terug vliegen… maar ik ga zowat even hard naar beneden als dat ik naar boven ging! Vrij laag weer ingedraaid en weer omhoog voor de tweede trap… erg veel hoogte levert dit niet op….. weer terug… ik moet toch omhoog kunnen komen…. na veel te laag te hebben ingedraaid voor de laatste twee trappen ontkoppel ik en sta ik na een paar bochten weer met een mooie landing op de grond…. wat een rare vlucht… nog nooit meegemaakt….. laag indraaien…. brrr
Meteen komt er iemand naar mij toe om te vragen waar ik nu in godsnaam mee bezig was om zo laag in te draaien… dat is gevaarlijk… tsja… weet ik nu ook… baal ik ook van… ik wilde het blijven proberen, maar had enorme sink. Even later komt Martin met dezelfde indringende vraag… jaja… ik weet het… ik ben er ook van geschokken. Vervolgens heb ik al balend snel mijn spullen ingepakt, mijn excuses aangeboden aan Nico, de lierman, die op dat moment toch de verantwoordelijkheid heeft hierover en op de 110 km terug ben ik aan het denken geslagen. Wat ging er nu verkeerd?
Om een lang verhaal kort te maken. Ik had bij het terugvliegen vanaf de eerste trap zelf moeten ontkoppelen, omdat ik zowieso op een te lage hoogte aan zou komen om in te draaien. Ik had me ook niet zo moeten focussen om maar hoogte te krijgen, maar me moeten focussen op de veiligheid, wat ik normaal wel altijd doe. Ten derde en misschien wel de belangrijkste. Ik had mijn eigen startmoment moeten kiezen, de wind stond iets cross en ook anders dan de vele minuten daarvoor. Achteraf denk ik dat vlak naast het landingsterrein een enorm thermiek gebied zat en dat het lierterrein op dat moment een enorm sink gebied was. Ik had gewoon moeten wachten totdat de wind wel naar mijn maatstaven goed stond.
Nabalend alles verwerkt, kwam ik thuis, waar een lekker prakkie klaar stond, scheppie jus erover en lekker genieten…. weer wat geleerd vandaag!