De spanning stijgt. Er wordt namelijk een ZW wind voorspelt, windkracht 4. Weinig kans op regen. Dus zou het Zoutelande worden, de alom geprezen soarstek van Nederland vanwege zijn hoge duinen. 17 januari blijkt dat mede piloten ook het weer in de gaten hebben gehouden en hebben we veelvuldig contact over of we komen en hoe laat. Op 18 januari om 8 uur ‘s morgens hebben we de afspraak gemaakt om te gaan. Rond 9 uur werd ik opgehaald door Robert. Snel nog even mijn vleugel op de auto erbij en rond half 10 waren we onderweg naar Zoutelande. Na 7 kwartier rijden kwamen we aan op een in de mist liggend duin. Eerst even iedereen hallo zeggen, waaronder een hoop onbekende. Het is erg leuk om nieuwe mede-piloten te ontmoeten en zeker als je ze ook nog eens van naam kent die ooit ergens in het deltamagazine of op deltachat te zien was.
Na 2 uur ijsberen boven op het duin (want het was echt koud) en iedereen zo’n beetje wel gesproken te hebben trok de mist op. Het hoog water was voorbij. Dus heb ik snel mijn vleugel opgebouwd en stond ik klaar om te vertrekken. Ik had toch wel een beetje zenuwen voor het starten. Vooral omdat mijn vorige poging om te gaan vliegen lichtelijk mislukt was, mijn vleugel een reparatie had gehad en omdat het een nieuwe stek was. Uiteindelijk gewoon goed gestart bij een cross wind van ongeveer 25 graden. Eenmaal in de lucht werd het werkelijk fantastisch. Enkele cijfers:

– Vluchtduur: 65 minuten
– Maximale hoogte boven het duin: 69 meter
– Maximaal aantal deltavliegers in de lucht: 11

Door het aantal deltavliegers in de lucht was het af en toe wel moeilijk om de juiste kant op sturen, want de voorrangsregels gaan niet altijd op. Maar aangezien iedereen precies hetzelfde deed was het voor mij als ‘broekie’ tussen al deze ervaren piloten vrij makkelijk om me aan te passen aan de praktijk regels. Het mooiste van die dag vond ik wel dat nadat ik een bocht had gemaakt ik voor mij 10 vleugels zag hangen, allen met hun neus in de wind. Zo lijkt het een beetje op de A13 in de spits. Op een bepaald moment zag ik enkele deltavliegers erg hoog zitten, dus dacht ik. Ahhh dat moet ik ook uitproberen. Ongeveer 50 meter links van de startplek zat de beste lift, dus op die plek heb ik langzaam mijn vleugel uitgeduwd. Mijn variometer bleef piepen. Tot het moment dat ik opeens achteruit aan het vliegen was. Tsja, volgens mij zit er dan niet veel prut meer in. Mijn hoogtemeter gaf 69 meter aan. Toch nog flink hoog dacht ik zo. Na ruim een uur vliegen had ik inmiddels al ruim mijn persoonlijk duurrecord verbroken (het was 46 minuten aan Mont Revard… voor de insiders, dat was die vlucht met die ‘mooie’ landing). Toen ik eenmaal aan het landen was stond de wind zo ongeveer 60 tot 70 graden cross op het duin. Wonderbaarlijk dus dat we uberhaupt konden vliegen. De landing ging prima. Ik was minder moe dan verwacht, toch nog allemaal ruim voldoende ingeschat.
Na het inpakken nog even wat gedronken in de Zeeuwse Riviera, waarna we nog even een patatje zijn gaan halen in Zoutelande. Even voor de de mensen die ooit in Zoutelande patat willen gaan eten. Haal dit niet bij de Zeeuwse Mop. De patat was niet te eten en er zat geen prik in de limonade.
Moe maar voldaan van mijn eerste vlucht als zelfstandig piloot was ik om half 8 weer thuis… superrrrrrrr !!!
Bedankt Robert, volgende keer weer.